Η ψυχική δύναμη, η πνευματική συγκέντρωση, η αδάμαστη βούληση και η ακατάβλητη επιμονή είναι αυτονόητες προϋποθέσεις προκειμένου να ανταποκριθεί ένας αθλητής στο υψηλό επίπεδο συναγωνισμού των Ολυμπιακών Αγώνων. Πόσο, όμως, σθένος χρειάζεται να επιστρατεύσει ένας αθλητής με κινητικές, οπτικές ή άλλες αναπηρίες για να αφοσιωθεί στην άκρως απαιτητική πνευματικά και σωματικά προετοιμασία των Παραολυμπιακών; Πόση αντοχή και πόση πίστη;

Αποκαλύπτεται κανείς μπροστά στην αποφασιστικότητα, την αφοσίωση, το θάρρος των αθλητών της παραολυμπιακής μας ομάδας, αισθάνεται συγκίνηση και περηφάνια για την προσπάθειά τους. Αλλά όχι μόνο για τις επιδόσεις τους, συχνά αντίστοιχες με εκείνες που σημειώνονται στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όχι μόνο για τα μετάλλια και τις επιτυχίες τους. Αλλά κυρίως για τη συμμετοχή τους στον συναγωνισμό, μια συμμετοχή εμπνεόμενη από το «ευ αγωνίζεσθαι» των προγόνων μας, έναν άθλο ανεξαρτήτως διακρίσεων.

Η παραολυμπιακή μας ομάδα, οι παραολυμπιονίκες μας, μας υπενθυμίζουν ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να μετέχει ισότιμα σε όλες τις πτυχές της αθλητικής, και όχι μόνο, ζωής, χωρίς αποκλεισμούς ή παραγνώριση των ικανοτήτων του. Και μας υποδεικνύουν με το παράδειγμά τους ότι καμιά δυσκολία δεν μπορεί να σταματήσει τον άνθρωπο όταν έχει πίστη στον εαυτό του και στις ικανότητές του, όταν δεν φοβάται τη σκληρή δουλειά, όταν δεν πτοείται από την αποτυχία και την ήττα γνωρίζοντας πως είναι παροδικές, όταν έχει ενστερνιστεί τη βεβαιότητα ότι «κάθε τι αδύνατο είναι δυνατό» και το επιβεβαιώνει με τον καθημερινό του αγώνα.