Αποχαιρετάμε σήμερα έναν από τους πλέον σημαντικούς σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους, από τους πρωταγωνιστές του ύστερου μοντερνισμού, έναν «κριτικό ρεαλιστή», όπως αυτοχαρακτηριζόταν. Εμπνευσμένος καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών, λάτρης της ποίησης και του πεζού λόγου, άνθρωπος δοτικός και γενναιόδωρος, υπηρέτησε με αφοσίωση την τέχνη και τη διδασκαλία της. Βαθύτατα υπαρξιακός, εμβάθυνε στο αίνιγμα του ανθρώπινου σώματος, ποιητικό αίτιο της στοχαστικής ζωγραφικής του, αποτυπώνοντας με τον χρωστήρα του την τρωτότητα, τον φόβο της φθοράς, το καταστροφικό πέρασμα του χρόνου και την ανθεκτικότητα της μνήμης. Εκφράζω τη βαθιά μου θλίψη για την απώλεια του Χρόνη Μπότσογλου και τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του.