Ο Παγκόσμιος Εορτασμός της Ημέρας της Γυναίκας, που καθιερώθηκε το 1910, αποκτά φέτος έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, καθώς σηματοδοτεί την αναγνώριση και επιβράβευση της συνεισφοράς των γυναικών στην αντιμετώπιση της κρίσης του κορωνοϊού. Η σκέψη μας σήμερα είναι με τις γυναίκες που αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων πρώτης γραμμής στους τομείς της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, οι οποίες αντιμετωπίζουν εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας.
Η υγειονομική κρίση έχει επιφέρει υπαρξιακές αλλαγές, οι οποίες θα επηρεάσουν τις ζωές μας σε βάθος χρόνου. Παράλληλα, δοκιμάζει τα όρια της ανεκτικότητας που επιδεικνύουμε, ατομικά και συλλογικά, προς κάθε μορφή ανισότητας.
Η πανδημία ανατρέπει ιεραρχίες δεκαετιών. Αναδεικνύει νέες κλίμακες αξιών. Μας ωθεί να αναλογιστούμε την πραγματική και ουσιαστική κοινωνική σημασία των επαγγελμάτων και των εργασιών στους τομείς της υγείας και της ασφάλειάς μας. Να αντιληφθούμε ότι οι γυναίκες που απασχολούνται στους κλάδους αυτούς συμμετέχουν με άνισους όρους στην παραγωγική διαδικασία.
Μας διδάσκει ακόμη ότι, αν επιθυμούμε να βγούμε από αυτή τη δοκιμασία με την οικονομία ισχυρότερη και την κοινωνία συνεκτικότερη, πρέπει να σημειώσουμε πρόοδο στα κοινωνικά δικαιώματα, ιδίως όσον αφορά την εξασφάλιση ίσων αμοιβών, δικαιότερων συστημάτων κοινωνικής προστασίας και καλύτερων συνθηκών εργασίας για τις γυναίκες.
Στη μετά την πανδημία εποχή, η μετάβαση σε μια δικαιότερη και ανθεκτικότερη ανάκαμψη, σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο, θα επιτευχθεί μόνον αν τερματισθούν οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών και οι ακραίες ανισότητες για όλους. Η κρίση αυτή αναδεικνύει επίσης πόσο αναγκαίες είναι οι πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της ανεργίας και της επισφάλειας της εργασίας, καταστάσεις που πλήττουν σοβαρά πολλές γυναίκες. Αναδεικνύει τέλος πόσο σημαντικό είναι να επενδύσουμε στις δεξιότητες των εργαζομένων γυναικών για ένα οικολογικό και ψηφιακό μέλλον.
Η ισότητα στον κόσμο που ανατέλλει δεν αφορά μόνον τη μείωση των ανισοτήτων, αλλά και τα εργαλεία με τα οποία θα οικοδομήσουμε μια κοινωνία των ίσων, κοινωνία που αναγνωρίζει και σέβεται τη μοναδικότητα των ατόμων. Είναι επιτακτική ανάγκη, λοιπόν, να σκεφτούμε ξανά τον τρόπο με τον οποίο τα γυναικεία δικαιώματα και η ισότητα των φύλων θα αποτελέσουν πυξίδα για το μέλλον.
Στην προοπτική αυτή, η Ελλάδα χρειάζεται την δημιουργικότητα και τον δυναμισμό της Ομογένειας, ιδιαίτερα το σθένος και την οξυδέρκεια της «Ελληνίδας της Διασποράς».
Διανύοντας μακρύ και αναμφίβολα δύσκολο δρόμο, εργαστήκατε με πάθος και όραμα. Το ρίζωμα των μεταπολεμικών ελληνικών πληθυσμών στην Αυστραλία οφείλεται σε εσάς, τις ελληνίδες μετανάστριες.
Κρατήσατε ζωντανή τη γλώσσα μας και την παράδοση της ελληνικότητας στις κοινωνίες όπου ενταχθήκατε.
Δουλέψατε σκληρά, με την Ελλάδα πάντα στην καρδιά σας. Η προσφορά σας μας δίνει ελπίδα και δυναμώνει το μεγαλείο και τη σημασία της χώρας μας στην παγκόσμια κοινότητα, πάνω και πέρα από σύνορα.
Η σημερινή επέτειος, με την κρίση του κορωνοϊού να πλήττει δυσανάλογα τις γυναίκες, ας είναι μία ισχυρή υπόμνηση προς όλες και όλους για τους αγώνες των γυναικείων κινημάτων ανά τον κόσμο για την ισότητα.
Έχουμε, με τα χρόνια, κατακτήσει πολλά. Τα διακυβεύματα όμως είναι ακόμα μεγάλα. Χρωστάμε περισσότερα όνειρα, λιγότερα λάθη, αληθινές ευκαιρίες στα κορίτσια και τις νέες γυναίκες, στις επόμενες γενιές. Το έργο των πρωτοπόρων και χαρισματικών γυναικών της Διασποράς, ιδιαίτερα της δικής σας Κοινότητας, μας δίνει έμπνευση και ώθηση, δημιουργώντας προϋποθέσεις για ένα αισιόδοξο μέλλον. Για κοινωνίες πιο ανθεκτικές, πιο δίκαιες, πιο αλληλέγγυες.
Εύχομαι να συνεχίσετε με σθένος και τόλμη το σπουδαίο έργο σας, για το οποίο είμαστε περήφανοι.